تاریخچه مختصری از ابداع فونت Times New Roman
- 22 اردیبهشت 1400
- فراتر از ترجمه
کسانیکه پایان نامه نوشته‌اند یا روی نگارش مقاله علمی - پژوهشی وقت صرف کرده‌اند و یا حتی به ترجمه تخصصی متون اقدام نموده‌اند؛ حتما با فونت تایمز نیو رومن (Times New Roman) آشنایی دارند. آنها برای تایپ کلمات انگلیسی در نرم افزار ورد مجبور بوده‌اند تا از این قلم رایانه استفاده نمایند؛ چون عموم سبک‌های نگارشی برمبنای آن طرح ریزی شده‌اند. اما واقعا دلیل محبوبیت و کاربرد وسیع این الگوی نوشتاری چیست؟
شبکه مترجمین راستین بر این باور است که برای پاسخ به این دست از پرسش‌ها بایستی به دل تاریخ رجوع نمود. لذا در این مطلب با بیان تاریخچه‌ای مختصر از سیر پیشرفت و ابداعات فونت Times New Roman، خواهیم گفت که چرا این قلم رایانه تا این اندازه پرکاربرد شده است.
ابداع فونت Times New Roman
در سال 1929 در روزنامه بریتانیایی تایمز لندن (Times of London) از فونت Times New Roman رونمایی شد. استنلی موریسون (Stanley Morison)، مشاور هنری شعبه انگلستان شرکت تجهیزات تایپ Monotype، این فونت را با همکاری ویکتور لاردنت (Victor Lardent)، استاد حروف گذاری در بخش تبلیغات روزنامه تایمز ابداع کرد.
موریسون پیشنهاد کرد که برای ایجاد یک طرح ساده و مستحکم، از سبک محبوب حروف چاپی آن روزها (قرن نوزدهم) صرف نظر شود. او طرفدار سبکی بود که بیشتر نحوه طراحی حروف در اوایل قرن هجدهم را یادآوری می‌کرد. بنابراین ویکتور لاردنت را ترغیب نمود تا نمای جدیدی برای ترسیم کلمات به تصویر بکشد؛ با مشاوره وی و فعالیت هنرمندان شاغل در شرکت Monotype، فونت تا اندازه‌ای پیرایش و اصلاح گردید.
فونت Times New Roman
مفهوم تایمز نیو رومن
موریسون از یکی از طرح‌های حروفی تزئینی قدیمی شرکت Monotype به نام Plantin به عنوان چارچوب فونت تایمز نیو رومن استفاده کرد. هر چند لاردنت و موریسون، فونت Times را به منظور خوانایی بهتر متون طراحی کردند؛ اما حقیقت این است که ابعاد آن بیشتر با ابعاد طرح حروف Plantin مطابقت دارد. ویژگی اصلی این فونت این است که از فضای نسبتاً کمتری بین بند واژه‌ها استفاده می‌کند؛ در ضمن تراکم خطوط بسیار باریک بالا یا پایین حروف در این فونت به مراتب بیشتر است.
کاهش فاصله بین واج‌ها باعث صرفه جویی در فضا می‌شود؛ در حالیکه تراکم فشرده خطوط بسیار باریک بالا یا پایین حروف عاملی برای وضوح بیشتر را فراهم می‌کند. در Time New Roman، ارتفاع حروف کوچک کاهش پیدا کرده و همین باعث شده تا فاصله بین سطور کمتر گردد و متن نوشته شده با این تایپ فیس ظاهری نسبتاً متراکم داشته باشد.
منشاء سبک رومن (Roman) یک نوع صفحه حروفچینی شده است که در اواخر قرن شانزدهم توسط صنعتگری فرانسوی به نام روبر گرانژون (Robert Granjon) مطرح گردیده است. این صفحه اکنون در مجموعه موزه Plantin-Moretus در آنتورپ (Antwerp) نگهداری می‌شود. آلان حیلی (Allan Haley)، مورخ و مدیر اجرایی شرکت Monotype معتقد است که "خطوط آذینی و فرعی حروف فونت Times در مقایسه با Plantin تیزتر شده‌اند، تراکم حروف افزایش پیدا کرده و بند واژه‌های منحنی شکل اصلاح گردیده‌اند". در حالیکه عده‌ای دیگر از فعالین این حوزه معتقدند که خشکی و دقت تراکم بالای طرح حروف Times، دستیابی به درخشش فونت Plantin را غیر ممکن کرده است.
پیشرفت‌های بعدی
موریسون در یادداشتی اظهار داشته که امیدوار است روزی عرض‌ها و وزن‌های بیشتری از خطوط آذینی نسبتاً تند و تیز بتوانند با سبک Roman متناسب شوند. با این حال تصورات او به یک ساختار سنتی محصور بود؛ لذا تلاش‌های دیگرش هیچگاه به اندازه همکاری تایمز نیو رومن دیده نشده است. نیکولاس بارکر (Nicolas Barker) که زندگینامه موریسون را نوشته، به این نکته اشاره دارد که ذهنیت‌های وی مدام تغییر می‌کرد. به هر حال موریسون در خلق سبک‌های دیگری نیز مشارکت داشت که زیاد مورد توجه قرار نگرفته‌اند (مثل Gill Sans).
فونت Perpetua نقش یک پروژه شخصی را برای موریسون داشته است. با این حال وی اعتراف می‌کند که این طرح اساساً بسیار مدور بوده؛ اما با روشی جالب به تراکم رسیده است. موریسون در تمام طول زندگی خود ارتباطش را با روزنامه تایمز حفظ کرد. او در فاصله بین سال‌های 1935 تا 1952، تاریخچه روزنامه تایمز را ویرایش کرد. فونت Times New Roman تنها طرحی است که از موریسون به یادگار مانده است. اگر چه دیگر روزنامه تایمز از این روش برای چاپ مطالب استفاده نمی‌کند؛ اما همچنان به صورت یک فونت پیش فرض در محاسبات و صنعت نشر مورد استفاده قرار می‌گیرد و امروزه به جزء جدایی‌ناپذیر از قلم‌های رایانه تبدیل گردیده است.
در ادامه حتما بخوانيد: تاریخچه علامت @ و کاربردهای جدید ات ساین
