آیا هرگز از طریق یک زبان واحد صحبت خواهد شد؟

در حال حاضر 195 کشور در جهان وجود دارند که تقریباً به 6500 زبان مختلف صحبت می‌کنند؛ هر چند که 2000 مورد از این طرق حرف زدن کمتر از هزار گویشور دارند. برخی از حوزه‌های کلامی بیش از زبان‌های دیگر محبوب هستند؛ مثلا زبان ماندارین چینی دارای بیشترین گویشور در سطح جهان است، و پس از آن اسپانیایی و انگلیسی در رده‌های دوم و سوم قرار دارند.

شاید کسانیکه که با مزیت‌های یادگیری زبان انگلیسی آشنا هستند، این جایگاه به نظرشان کمی تعجب‌آور باشد؛ زیرا از طریق همین شیوه بخش اعظمی از مبادلات تجاری، مسافرت و روابط بین‌الملل انجام می‌گیرد (البته پیشینه این موضوع به دوران امپراطوری بریتانیا مربوط می‌گردد)، با این حال به دلیل جمعیت انبوه کشور چین این آمار به دست آمده است.

تجربه اینکه همه افراد بتوانند به یک شیوه واحد ارتباط برقرار کنند، جذاب است؛ اما بدون وجود زبان‌های متعدد با دنیایی مواجه خواهیم بود که دیگر تنوعی ندارد. با این حال براساس پیش‌بینی‌های انجام گرفته، در 100 سال آینده تقریباً 90% شیوه‌های کلامی مردم به زبان مرده تبدیل خواهند شد، و تنها 600 طریقه گفتار برایمان باقی خواهد ماند.

زبان به صورت مداوم در حال تکامل است؛ حتی ما نیز در طول زندگی خودمان به لطف تلفن‌های همراه و اینترنت شاهد تغییرات عظیمی بوده‌ایم. ساختار نوشتاری اینترنت، کلمات و عبارات جدیدی مانند LOL، TTYL و BRB را به ما تحویل داده است (برای آشنایی بیشتر با این نوع واژگان به مطلبی تحت عنوان "30 کلمه عامیانه و اصطلاح اینترنت به زبان انگلیسی" مراجعه کنید). امروزه الگوهای رفتار اینترنتی وارد فرهنگ عامه شده‌اند و به وفور مورد استفاده قرار می‌گیرند.

زبان‌های سنتی نسبت به این اصطلاحات اینترنتی با سرعت کندتری از بین می‌روند. سیستم‌های گفتاری و نوشتاری به همراه تمدن‌هایی که از آنها استفاده می‌کنند، زوال می‌یابند؛ مثلاً امپراطوری رم سقوط کرد و زبان لاتین همراه با آن به بخشی از تاریخ تبدیل گشت. لاتین از نظر فنی یک زبان منقرض شده نیست؛ اما توسط هیچ ملتی هم به کار نمی‌رود. هر چند هیچ گویشوری دیگر از طریق لاتین به ارتباط با دیگران نمی‌پردازد؛ اما هنوز هم افرادی به واسطه مباحث دینی یا علمی آن را یاد می‌گیرند.

براساس نوشته‌های کتاب‌های مذهبی، مدت‌ها قبل همه مردم از طریق یک ساختار واحد صحبت می‌کردند. در داستان برج بابل عنوان شده که قبل از اینکه بابلیان تصمیم بگیرند یک شهر مقتدر و یک برج رو به بهشت بسازند، به یک زبان عمومی صحبت می‌شد. از آنجاییکه این تصمیم مبتنی بر اراده پروردگار نبود؛ لذا با اشتباه گرفتن زبان کارگران به آنها واکنش نشان داد و مردم دیگر نتوانستند با هم ارتباط برقرار کنند.

این داستان ممکن است یک نماد مذهبی باشد؛ اما بشر امکان وجود یک زبان عمومی که توسط انسان‌های باستان مورد استفاده قرار گرفته باشد را بررسی کرده است. هیچگونه شواهدی در این خصوص وجود ندارد؛ ولی اشاره شده که شباهت‌های زیادی بین قدیمی‌ترین زبان‌های جهان مثل لاتین، یونانی و سانسکریت وجود دارد. این قضیه نشان می‌دهد که همه سیستم‌های گفتاری مدرن سرچشمه مشترکی دارند.

انسان‌ها در جهانی وابسته به هم زندگی می‌کنند که در آن به راحتی و ظرف 22 ساعت و 30 دقیقه می‌توان از لندن به سیدنی سفر کرد؛ در حالیکه اگر در سال 1914 این مسیر را با قایق طی می‌کردید، بیش از 40 روز طول می‌کشید. جهانی‌سازی یک از دلایل مهم مطرح شدن یک زبان بین‌المللی است. روند اجتماعی ایجاد ارتباطات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، زبانی و زیست محیطی به معنای کم اهمیت شدن مرزهای کشورهاست.

جهانی‌سازی در حال تغییر نحوه برقراری ارتباط در جهان است، و به مردم این امکان را می‌دهد تا حرف خود را به سرتاسر جهان برسانند و آن را با دیگران به اشتراک بگذارند. متاسفانه این امر باعث شده تا بومیان ترجیح دهند از سیستم‌های گفتاری دیگری استفاده کنند؛ بدین گونه زبان‌های خودشان از بین رفته یا منقرض گردیده است. این همان اتفاقی است که اکنون در مورد زبان انگلیسی در سراسر جهان مشاهده می‌شود. چرا که امروزه از این گفتار مشخص برای تجارت، مسافرت، تحصیل و موارد دیگر استفاده می‌شود، و برخی به آن به عنوان یک زبان جهانی نگاه می‌کنند. وسوسه ایجاد یک سیستم عمومی برای ارتباط، انسان‌ها را به این مسئله وا می‌دارد که به این ساختار گفتاری وابسته شده و تمایل داشته باشند تا خود را درگیر این نظام جهانی نمایند.

با این حال برخی از مردم راضی نیستند که از انگلیسی به عنوان یک سیستم منسجم جهانی استفاده شود؛ زیرا زبان بخش بزرگی از هویت کشورها محسوب می‌شود. آنها بدون یک کلام مشخص ممکن است بخشی از فرهنگ ذاتی خود را از دست دهند. در زمان مکالمه از طریق سیستم‌های رایج، عملاً یک سری از قوانین و آداب فرهنگی که بومیان از آنها تبعیت می‌کنند را می‌پذیرید. برخی این تصدی‌گری را به عنوان همگن‌سازی هویت و منافع فردی، ارزش‌ها و خواسته‌ها در نظر می‌گیرند؛ اما در مورد فرصت‌ها دیدگاه متضادی دارند.