طولانی ترین و کوتاه ترین سرودهای ملی جهان
- 22 فروردین 1401
- فراتر از ترجمه
مردم سراسر جهان برای به تصویر کشیدن فرهنگشان، اغلب آهنگ‌ها و سرودهای سنتی را زمزمه می‌کنند که امروزه این کار تحت عنوان سرود ملی جنبه معتبرتری پیدا کرده است. در واقع سرود ملی یک نوع آهنگ میهنی است که احساسات میهن دوستانه مردم یک کشور را بر‌می‌انگیزد. اشعار و کلمات آن با در نظر گرفتن تاریخ، سنت و مبارزات یک ملت نوشته می‌شوند. در ضمن در اکثر آوازهای میهن پرستانه، دعای ماندگاری و بردوامی آن ملت و کشور نقل می‌گردد.
اهمیت سرود ملی و نگاهی به تاریخچه آن
سرود میهنی توسط رسانه‌های سخن پراکنی کشورها پخش می‌شود تا احساسات میهن پرستی مردم آنها را تحریک کند. موسیقی مذکور، مردم کشورها را علیرغم اختلافات داخلی و قومی متحد می‌کند. به علاوه مردم در هنگام پخش شدن این نوع سرود در رویدادهای بین‌المللی احساس می‌کنند که کشور آنها در سطح جهانی به رسمیت شناخته شده است. وقتی کودکان سرود ملی کشور خود را در مجالس صبحگاهی مدارس می‌خوانند؛ یاد می‌گیرند که به کشورشان احترام بگذارند و میهن پرست باشند.
کاربرد سرود میهنی
معمولاً ملت‌ها استقلال خود را با شور و شوق جشن می‌گیرند. همه شرکت‌های دولتی و خصوصی، مدارس و دانشگاه‌ها با ترتیب دادن مراسمی، فداکاری اجداد خود برای کسب استقلال را ارج می‌نهند که در تمام این مراسم‌ها سرود ملی نواخته می‌شود. این نوع موسیقی معمولاً در افتتاحیه یا اختتامیه جشنواره‌های سنتی و فرهنگی نیز پخش می‌گردد.
در برخی از کشورها نیز کودکان آوازهای میهن پرستانه را در مجامع صبحگاهی مدارس می‌خوانند (مثل پاکستان). در هند این موسیقی در ابتدای پخش فیلم در سالن‌های سینما مورد استفاده قرار می‌گیرد. در پاره‌ای از کشورها مانند کلمبیا و چین نیز سرود ملی در ساعت‌های مختلفی از روز از رادیو و تلویزیون پخش می‌شود.
در سطح جهانی و در بازی‌های المپیک، این آهنگ حماسی و میهنی برای شناسایی کشورهای شرکت کننده در این مراسم پخش می‌گردد. در ضمن همیشه در مراسم اعطای مدال، سرود ملی شخص برنده نواخته می‌شود. جالب این است که تایوان تنها کشوری است که توسط کمیته بین‌المللی المپیک به رسمیت شناخته نمی‌شود؛ به همین دلیل آهنگ پرچم ملی آنها به جای سرود ملی‌شان مورد استفاده قرار می‌گیرد. به علاوه در شروع مسابقات گروهی رسم بر این است که سرود ملی هر دو تیم شرکت کننده نواخته گردد.
مردم سراسر جهان به آوازهای میهن پرستانه خود احترام می‌گذارند. در بعضی از کشورها نیز مردم برای احترام گذاشتن به این آهنگ، سرپا می‌ایستند. معمولاً همه این هنجارها در کشورها رعایت می‌شوند. احترام به سرود ملی شهروندان هر کشور در سراسر جهان، به اعتبار آن کشور در جامعه جهانی بستگی دارد.
اولین سرودهای ملی در طول تاریخ
سرود میهنی در قرن نوزدهم در اروپا به رسمیت شناخته شد. آن زمان بسیاری از ملت‌ها از چنگال کشورهای استعماری نجات یافتند و بعد از کسب استقلال، سرودهای ملی جدیدی را برای خود ساختند. مثلاً سرود ملی هلند "ویلهلموس (Wilhelmus)" نام دارد و زمانی نوشته شد که شورش هلندی موسوم به Dutch Revolt در فاصله بین سال‌های 1568 و 1572 به وقوع پیوست. سرود ملی ژاپن نیز به اسم "کیمیگایو (Kimigayo)" معروف است و قدیمی‌ترین اشعار جهان را در بطن خود جای داده؛ زیرا شعر آن در دوره "هی آن (Heian)" و در سال 1880 سروده شده است.
دیگر سرود ملی قدیمی جهان متعلق به اسپانیا است که "مارچا ریل (Marcha Real)" نامیده می‌شود و در سال 1761 سروده شده است. آواز میهنی بریتانیا با عنوان "خدا نگهدار پادشاه باد (God Save the King)"، در سال 1619 نواخته شده است. سرود ملی ولز نیز "سرزمین نیاکان (Hen Wlad Fy Nhadau)" نام دارد و اولین آواز وطن پرستانه است که در مناسبت‌های ورزشی بین المللی اجرا شد.
خالقان آوازهای میهن پرستانه
سرود ملی کشورها همیشه در بین مردم آنها محبوب است. در برخی از کشورها خالق آوازهای ملی کاملاً شناخته شده هستند؛ در حالیکه در برخی دیگر همچنان ناشناخته مانده‌اند. مثلاً سازنده سرود ملی بریتانیا معلوم نیست. بالعکس در برخی از کشورها شاعران اشعار ملی بسیار محبوب هستند و اکثر آنها برنده جایزه شده‌اند. به عنوان مثال رابیندرانات تاگور (Rabindranath Tagore)، شاعر سرود ملی کشورهای بنگلادش و هندوستان است که برنده جایزه نوبل شده است. آوازهای میهن پرستانه کشورها به زبان رسمی و مادری آن ملت نوشته می‌شوند؛ به همین دلیل معمولاً هیچ کدام نیازی به ترجمه ندارند.
کشورهای دارای بلند ترین و کوتاه ترین سرودهای ملی جهان
در بخش پیشین به صورت گذرا به برخی از آوازهای میهن پرستانه قدیمی اشاره گردید؛ با این حال بیایید در این قسمت به صورت کامل به چندین آواز وطن پرستانه اشاره نماییم که در عین حال طولانی ترین و کوتاه ترین سرودهای ملی جهان نیز هستند.
سرود ملی یونان
دیونوسیوس سولوموس (Dionysios Solomos) در سال 1823 آن چنان تحت تاثیر آزادی مردم یونان و تلاش آنها برای رهایی از سلطه سایر کشورها به وجد آمده بود که طولانی ترین سرود ملی جهان را با 158 بیت سرود. این شعر وطن پرستانه، سختی‌هایی که مردم یونان برای آزادی از چنگال امپراطوری عثمانی متحمل شده‌اند را به تصویر می‌کشد. موسیقی مرتبط با آن توسط نیکولاس مانتزاروس (Nikolaos Mantzaros) در سال 1865 ساخته شده و تحت عنوان "سرودی برای آزادی" نامگذاری گردیده است.
در همان سال دولت یونان به دلیل طولانی بودن شعر تصمیم گرفت از دو بیت اولش به عنوان سرود ملی رسمی استفاده کند. قبرس در 16 نوامبر 1966 بر آن شد تا سرود ملی یونان را به خاطر خشونت‌هایی که مردم این سرزمین متحمل شده بودند، مورد پذیرش قرار دهد. یونان کشوری است که برای اولین بار بازی‌های المپیک را به جهانیان معرفی کرد. به همین دلیل در هر رویداد رسمی مرتبط با این رقابت‌ها، سرود میهنی آن برای ادای احترام به این کشور پخش می‌شود.
سرود ملی اروگوئه
شعر آواز میهن پرستانه اروگوئه توسط فرانسیسکو آکونا دا فیگوروا (Francisco Acuna de Figueroa) در سال 1833 با طول 150 گام موسیقی سروده شده است. اگر چه یونان دارای طولانی ترین سرود ملی جهان است؛ اما دولت این کشور همواره از نسخه کوتاه شده آن استفاده می‌کند. ولی دولت اروگوئه چنین تصمیمی نگرفته و شعر مذکور را به عنوان سرود ملی انتخاب نمود که خواندنش 6 دقیقه طول می‌کشد. فرناندو کویجانو (Fernando Quijano) و فرانسیسکو خوزه دبالی (Francisco Jose Debali) با همکاری هم موسیقی متن این ترانه را ساختند که به طور رسمی در 25 ژوئیه 1848 پذیرفته شد.
سرود ملی ژاپن
ژاپن چهارمین کشور جزیره‌ای بزرگ و یازدهمین کشور پرجمعیت جهان (با جمعیتی در حدود 126 میلیون نفر) است. این غول آسیایی در حال حاضر یکی از ابرقدرت‌های دنیا به شمار می‌رود. حکومت آن از نوع پادشاهی مشروطه پارلمانی است که متشکل از یک امپراطور و یک مجلس قانون گذاری منتخب می‌باشد. با این حال این کشور آسیایی دارای کوتاه ترین سرود ملی جهان است.
یکی از نکات جالب در مورد سرود ملی ژاپن این است که توسط یک شاعر ناشناس سروده شده است. در واقع از آنجاییکه این شعر در فاصله سال‌های 794 تا 1185 گفته شده؛ لذا مجهول ماندن سراینده آن خیلی عجیب نیست. هر چند شعر سرود میهنی ژاپن به زبانی قدیمی و باستانی نوشته شده؛ با این حال به نظر دولت این کشور خوشایند آمده است و تصمیم گرفته همچنان از آن استفاده کند. موسیقی همراه این سرود در سال 1880 مورد پذیرش قرار گرفته و از آن زمان تاکنون همچنان از آن استفاده می‌شود. این سرود بسیار کوتاه، سرزنده و مختصر است.
کلام پایانی
مهم نیست سرود ملی کشوری کوتاه باشد یا بلند؛ زیرا به هر حال بخشی از هویت آن کشور در عرصه جهانی است. ملت‌های سرزنده همیشه از پرچم و موسیقی میهنی خود محافظت می‌کنند. احترام هر فرد به سرود ملی خود، به معنای احترام گذاشتن او به کشورش است. نظر شما در این خصوص چیست؟ لطفاً دیدگاه خود را در این رابطه برای ما بنویسید.
در ادامه حتما بخوانيد: معنی اعداد در فرهنگ های مختلف
