زبان سوئیسی ها چیست؟ نگاهی به 4 زبان رسمی این کشور

کشور سوئیس با زیبایی‌های طبیعی فراوان و شکلات‌های لذیذ، هر کسی را جذب و مبهوت خود می‌کند. اما این کشور جدا از کوه‌های زیبا و شیرینی‌های خوشمزه، از گروه‌های زبانی متعددی نیز تشکیل شده است. در واقع مردم سوئیس توانسته‌اند چند زبانی خود را به یکی از بزرگترین نقاط قوت‌شان تبدیل کنند.

قسمت اعظم مردم سوئیس قادر به تکلم به زبان آلمانی هستند. در واقع آلمانی، زبان 17 کانتون (نوعی تقسیمات کشوری) سرزمین شیر و عسل است. این کانتون‌ها عبارتند از: آرگاو (Aargau)، آپنتزل آوسرهودن (Appenzell Ausserrhoden)، آپنتزل اینرهودن (Appenzell Innerrhoden)، بازل - اشتاد (Basel-Stadt)، بازل - لاندشافت (Basel-Landschaft)، گلاروس (Glarus)، لوسرن (Luzern)، نیدوالدن (Nidwalden)، ابوالدن (Obwalden)، شفوزان (Schaffhausen)، اشووتس (Schwyz)، سولوتورن (Solothurn)، سنت گالن (St. Gallen)، تورگاو (Thurgau)، اوری (Uri)، زوگ (Zug) و زوریخ (Zürich).

تقریباً 4/4 میلیون نفر از جمعیت سرزمین ساعت‌ها به زبان آلمانی صحبت می‌کنند. با این حال آنها معمولاً از گویش آلمانی سوئیسی برای برقراری ارتباط استفاده می‌نمایند که خود به گویش‌های منطقه‌ای تقسیم می‌شود. به همین دلیل هیچ فرم نوشتاری رسمی از سیستم مذکور وجود ندارد و سوئیسی‌ها از آلمانی استاندارد (گویش آلمانی علیا = High German) برای نوشتن بهره می‌گیرند.

فرانسوی زبانان حدود 22% از جمعیت سوئیس را تشکیل می‌دهند که حدود 1/5 میلیون نفر هستند. زبان فرانسوی سوئیسی، برخلاف سیستم ارتباطی فوق که دارای لهجه‌های فراوانی است؛ بسیار شبیه به همان کلامی است که در فرانسه به آن صحبت می‌شود و تنها تفاوت‌های اندکی با آن دارد. تنوع کلمات و عبارات زبان فرانسوی در سوئیس کمتر است، و یک کیفیت منحصر به فرد و قدیمی دارد.

کانتون های ژنو (Geneva)، ژورا (Jura)، وو (Vaud) و نوشاتل (Neuchâtel) به طور انحصاری به زبان فرانسوی حرف می‌زنند. در حالیکه کانتون های فریبورگ (Fribourg)، برن (Berne)، واله (Valais) و بخش‌هایی از بازل (Basel) جزء کانتون های دو زبانه هستند، و علاوه بر فرانسوی، به آلمانی سوئیسی نیز صحبت می‌کنند.

تقریباً 8/5% از جمعیت سوئیس که حدود 60 هزار نفر را شامل می‌شوند به زبان ایتالیایی صحبت می‌کنند. این زبان عمدتاً در بخش جنوبی این کشور به کار می‌رود؛ یعنی کانتون‌های تیچینو (Ticino)، دره گوندو (Gondo) در واله و منطقه جنوبی گریسونز (Grisons) یا گراوبوندن (Graubünden). کم و بیش حدود 20% از جمعیت تیچینو از نظر ملیت، ایتالیایی هستند؛ اگر چه ایتالیایی‌های زیادی در سایر مناطق سوئیس زندگی می‌کنند که به شهروندی این کشور درآمده‌اند.

هر چند زبان رومانش قرن‌هاست که در سوئیس مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ اما در سال 1938 به یک زبان ملی تبدیل شد و در سال 1996 رسمیت یافت. مقامات فدرال از نسخه استاندارد شده این کلام که Romansh Grischun نامیده می‌شود و در سال 1982 ایجاد گردیده، استفاده می‌کنند. زبان رومانش در اصل پنج گویش دارد که عبارتند از:

• سورسلوان (Surselvan)

رومانش تنها در گراوبوندن (Graubünden) زبان رسمی است؛ اما سورسلوا (Surselva)، سورسس (Sursés) یا اوبرهالبشتاین (Oberhalbstein)، انگادین پایین (lower Engadin) و وال موستایر (Val Müstair) نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین گویشوران رومانش برخلاف سایر سیستم‌های ارتباطی، معمولاً از گویش خود برای فرم نوشتاری نیز بهره می‌گیرند. آنها ترجیح می‌دهند برای عبور از سد زبانی و ارتباط با بقیه جمعیت کشورشان، از زبان آلمانی سوئیسی هم استفاده نمایند.

توانایی صحبت به یکی از زبان های ملی سوئیس، شرط لازم برای ادغام در این کشور و پذیرش ملیت آن است. با این حال بسیاری از مهاجران همچنان زبان مادری خود را در این کشور حفظ می‌کنند. ارقام زیر نشان دهنده درصد جمعیت کسانی هستند که هنوز کلام اصلی خود را در این سرزمین حفظ کرده‌اند: