متداول ترین لهجه های زبان ژاپنی
- 10 بهمن 1401
- دنیای زبان
ما انسان‌ها زبان مادری خود را زمانی یاد می‌گیریم که چندان قادر به تصمیم گیری نیستیم و نمی‌توانیم سیستم کلامی مورد علاقه خود را انتخاب نماییم. بعضی از ما دوست داریم از مرزهای ذهنیمان عبور کنیم و با افراد مختلف در سراسر جهان ارتباط برقرار کنیم. به همین دلیل طبیعی است تا به یادگیری زبان ژاپنی جهت سفر به این کشور علاقمند باشیم.
پس اگر می‌خواهید این سفر را آغاز نمایید؛ باید خود را برای شنیدن لهجه های مختلف زبان ژاپنی آماده کنید. اگر گویش استاندارد ژاپنی را یاد بگیرید؛ ممکن است از شنیدن سایر گویش‌ها مات و مبهوت شوید. پس باید نیم نگاهی به لهجه‌ها نیز داشته باشید تا در درک زبان ژاپنی با مشکل روبه‌رو نشوید. این گفتار شبکه مترجمین راستین آماده است تا در این خصوص به شما آموزش دهد.
لهجه چیست؟
قطعا با توجه به زبان مادری خود می‌دانید که لهجه‌ها تا چه اندازه باعث متفاوت به نظر رسیدن یک زبان میشوند. به عنوان مثال یک آلابامایی (یکی از ایالت‌های جنوبی آمریکا) و یک اسکاتلندی هر دو انگلیسی صحبت می‌کنند؛ اما شیوه حرف زدن آنها بسیار متفاوت از هم به نظر می‌رسد. گاهی اوقات حتی کسانیکه انگلیسی بلدند نیز نمی‌توانند گویش‌های مختلف این ساختار ارتباطی را متوجه شوند.
براساس تعریف دایره المعارف بریتانیکا (Encyclopedia Britannica)، لهجه گونه‌ای از زبان است که موقعیت جغرافیایی خاص یک فرد را نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، لهجه یک نسخه از زبان خاص در یک منطقه خاص (مانند آلاباما یا اسکاتلند) می‌باشد.
لهجه‌ها بیشتر از نظر صداها، نحو (موقعیت کلمات در جمله)، صرف شناسی (شکل و ساختار لغات) و گاهی اوقات واژگان (معنای کلمات) با هم تفاوت دارند. در ضمن علاوه بر مکان زندگی فرد می‌توانند شغل و پیشینه اجتماعی او را نیز مشخص کنند. اما با وجود تفاوت‌های قابل توجه در لهجه‌های متنوع یک زبان، همه آنها باز ته مایه‌ای مشابه دارند.
5 لهجه زبان ژاپنی متمایز
وقتی به ژاپن سفر می‌کنید و از مناطق مختلف این کشور بازدید به عمل می‌آورید؛ خیلی زود متوجه تفاوت‌‌هایی در لهجه‌های مردم مناطق مختلف این کشور می‌شوید. بسیاری از مردم بر این باورند که زبان ژاپنی دارای 47 لهجه متفاوت است؛ در حالیکه برخی دیگر معتقدند تنها 16 گویش در این کشور وجود دارد. با این وجود تقریباً همه بر سر این موضوع اتفاق نظر دارند که لهجه های منطقه ای ژاپن را می‌توان به 4 گروه اصلی تقسیم کرد: لهجه ژاپنی شرقی، لهجه ژاپنی غربی، لهجه کیوشو (Kyushu) و لهجه هاچیجو (Hachijo).
با وجود تنوع گسترده لهجه‌ها، کیوتسوگو (共通語) یا ژاپنی معیار در بیشتر شهرهای این کشور رایج است، و می‌توان آن را معادل لهجه استاندارد آمریکایی در نظر گرفت که در شبکه‌های تلویزیونی سراسر ایالات متحده (مانند ایالت‌های میانه غربی) رواج دارد. البته استفاده از کیوتسوگو مانع استفاده از گویش‌های بومی زیر در ارتباطات نمی‌شود.
1. هوکایدو بن (北海道弁)
این لهجه در هوکایدو (Hokkaido) که منطقه‌ای در شمال ژاپن است، رایج است. هوکایدو بن از ترکیب گویش‌های مختلف به وجود آمده است؛ زیرا مردم زیادی در دوران امپراطور میجی (Meiji) بین سال‌‌های 1868 تا 1912 از مناطق گوناگون ژاپن به هوکایدو نقل مکان کردند. برخی از کلمات گویش هوکایدو بن عبارتند از: Azumashii (آسوده، راحت)، Hakaiku (پیشرفت کردن)، Shakkoi (سرد برای بی جان) و Haite (پوشیدن دستکش).
2. هاکاتا بن (博多弁)
هاکاتا بن لهجه مردم شهر فوکوئوکا (Fukuoka City) در جزیره کیوشو (Kyushu) می‌باشد که از منطقه تجاری هاکاتا نشات گرفته است. هاکاتا از توکیو، پایتخت ژاپن دور است؛ به همین دلیل تفاوت‌های فاحشی در هاکاتا بن و ژاپنی معیار مورد استفاده در توکیو وجود دارد.
مشخص‌ترین قسمت لهجه هاکاتا بن، ttai- است که به جای yo- در انتهای جملات مورد استفاده قرار می‌گیرد. عبارت‌های yo- و ttai- وقتی به کار می‌روند که فرد متکلم به زبان ژاپنی، طرف مقابل را از چیزی مطلع می‌کند. به عنوان مثال Mou tabeta yo (من قبلاً خوردم) در لهجه هاکاتا بن به صورت Mou tabetattai در می‌آید.
البته یک تفاوت کوچک در این میان وجود دارد: ttai- برخلاف yo- برای بیان چیزهای بیشتری در مورد یک موضوع مورد استفاده قرار می‌گیرد. از کلمات رایج لهجه هاکاتا بن می‌توان به uchi (به من، مرا)، tan (شما) و yoka (بله) اشاره کرد.
3. کانسای بن (関西弁)
این لهجه در منطقه کانسای (Kansai) رایج است که شهرهای اوزاکا، کیوتو، هیوگو (Hyogo)، واکایاما (Wakayama)، میه (Mie)، نارا (Nara) و شیگا (Shiga) را شامل می‌شود. کانسای بن معروف ترین لهجه غیر استاندارد ژاپنی است که در مناطق مختلف مورد استفاده، تغییرات زیادی را تجربه می‌کند. برخی از واژگان آن به این شرح هستند: Ei (خوب، دلپذیر)، Hayo (سریع، زود)، Ookini (متشکرم از شما) و Nanbo (چند تا، چقدر).
4. ناگویا بن (名古屋弁)
ناگویا بن لهجه مردم ناگویا (Nagoya) در نیمه غربی استان آیچی (Aichi) است که به خاطر واکه‌های صدایی (حروف صدادار بلند و ناب) محبوب می‌باشد. استفاده از این گویش در چند سال گذشته به دلیل اینکه کمتر در بین نسل جوان کاربرد دارد، کاهش پیدا کرده است.
به یاد داشته باشید هر زمان که به ژاپن سفر کردید؛ تلفظ مردم ناگویا را مورد استهزاء قرار ندهید زیرا این گویش برای بومیان ارزش زیادی دارد. از جمله کلمات مورد استفاده این لهجه می‌توان Iko myaa (به ما اجازه بدهید)، Omyaasan (شما در ژاپنی رسمی)، Doeryaa (بسیار، کاملاً)، Honjaa/Hondattara (خوب پس، در این صورت، اگر چنین باشد) و Yookee (خیلی، زیاد، بسیار) را نام برد.
5. هیروشیما بن (広島弁)
لهجه بومیان منطقه چوگوکو (Chugoku) است که در جنوب غربی ژاپن قرار دارد. لهجه هیروشیما معمولاً در برنامه‌های تلویزیونی و انیمیشن به کار می‌رود. انیمه‌های مختلفی مانند وان پیس (One Piece)، آبی تمام عیار (Perfect Blue)، در این گوشه دنیا (In this Corner of The World) و بخش‌هایی از انیمه ناروتو (Naruto) از این لهجه استفاده کرده‌اند.
لهجه هیروشیما بن تنها در تلفظ با ژاپنی معیار تفاوت دارد. به عنوان مثال در آن:
- کلمات به جای ja- به da- ختم میشوند؛ مانند ameja و ameda (باران وجود دارد).
- کلمات به جای teru- به toru- ختم میشوند؛ مانند ame ga futtoru و ame ga futteru (باران می‌بارد).
سخن آخر درباره لهجه های ژاپنی
فرض کنید شما اصول اولیه زبان ژاپنی، از احوالپرسی گرفته تا گفتگوهای روزمره را یاد گرفته‌اید. به عبارت دیگر می‌توانید با مردم بومی ژاپن تا حدی ارتباط برقرار کنید. با این وجود اگر با تفاوت‌های ظریف لهجه های ژاپنی آشنا نباشید؛ هرگز واقعاً به این سیستم ارتباطی مسلط نخواهید شد. پس هنگام سفر به این کشور، به گویش‌ها توجه کنید تا تجربه لذت بخشی برایتان رقم بخورد.
در ادامه حتما بخوانيد: جملات مفید ژاپنی برای کمک خواستن در مواقع اضطراری
