انسدادی چاکنایی در زبان انگلیسی
- 27 تیر 1401
- آموزش زبان
انسدادی چاکنایی یا ایست گلویی صدا (Glottal Stop) نامی است که زبان شناسان برای اشاره به نوعی از صدای ایجاد شده در هنگام صحبت کردن افراد به کار میبرند. در هنگام گفتن عبارت "اوه اوه" یک صدای کوچک سکسکه مانند پس از اوه اول به وجود میآید که همان انسدادی چاکنایی است. بسیاری از سیستمهای ارتباطی از این صدا استفاده میکنند که از آن جمله میتوان به زبانهای تایلندی، تاگالوگ، دانمارکی و چکی اشاره کرد.
در زبان انگلیسی میزان استفاده از انسدادی چاکنایی در گفتار یک فرد، بستگی به این دارد که آن فرد اهل کجاست و حتی میتواند نشان دهنده طبقه اجتماعی – اقتصادی فرد باشد. صحبت در مورد این مطلب بسیار زیاد است؛ پس این گفتار شبکه مترجمین راستین را دنبال کنید.
وقتی انسدادی چاکنایی را انجام میدهید چه اتفاقی میافتد؟
تارهای صوتی شما از ماهیچههای صاف ساخته شدهاند. اگر در هنگام صحبت کردن دست خود را روی گلویتان قرار دهید؛ میتوانید لرزش این تارهای صوتی را در هنگام عبور هوا از کنار آنها احساس کنید. در واقع ما برای تولید صدا، شکل باندهای عضلانی گلویمان را تغییر میدهیم تا صداهای مختلفی تولید کنند. وقتی در هنگام بیماری صدای خود را از دست میدهید؛ تارهای صوتی شما ملتهب میشوند و به همین دلیل نمیتوانند برای تولید صدا به اندازه کافی به حرکت در آیند.
در هنگام انسدادی چاکنایی، تارهای صوتی ما تقریباً تمام هوا را گیر میاندازند؛ به همین دلیل صدا متوقف گردیده و دوباره باز میشود. این صدا معمولاً زمانی به وجود میآید که فرد در حال تلفظ حروف بی صدا و به دنبال آن حروف صدادار است؛ مانند کلمات Butter یا Water.
کدام لهجه ها در زبان انگلیسی از انسدادی چاکنایی استفاده میکنند؟
اکثر انگلیسی زبانان گهگاه از ایست گلویی صدا استفاده میکنند؛ اما این شیوه تلفظ در برخی از لهجهها بیشتر کاربرد دارد.
انگلیسی آمریکایی (آمریکن)
گویشوران انگلیسی آمریکایی معمولاً از انسدادی چاکنایی استفاده نمیکنند و اگر از یکی از آنها در این خصوص سوال کنید؛ احتمالاً به شما میگوید که هرگز آن را به کار نمیگیرد. با این حال میتوان این نحوه تلفظ صدا را در کلماتی که به ten ختم میشوند شنید؛ مانند Kitten (بچه گربه)، Mitten (دستکش بی پنجه) و Bitten (گرگینه).
در این لهجه به شیوهای بسیار ظریف از این روش تلفظ استفاده میشود؛ به گونهای که شما نمیتوانید آن را در هنگام تلفظ کلماتی که به den ختم میشوند بشنوید؛ مثل Eden (بهشت) و Hidden (مخفی). این یک ویژگی اصلی لهجههای منطقهای در آمریکا نیست؛ گاهی اوقات ممکن است با طبقه اجتماعی فرد مرتبط باشد، اما به اندازه انگلستان یک نشانگر اجتماعی محسوب نمیشود.
انگلیسی بریتانیایی (بریتیش)
انگلیسی زبانان بریتانیایی و استرالیایی خیلی زیاد از ایست گلویی صدا استفاده میکنند؛ خصوصاً در ابتدای برخی از کلمات. در حالت کلی این شیوه تلفظ در این لهجهها، یک الگوی گویشوری طبقه پایین به حساب میآید و زمانیکه سیاستمداران زیاد آن را در سخنان خود به کار میبرند، محل بحث است.
لهجه کاکنی (Cockney) بیش از هر گویش دیگری در بریتانیا از انسدادی چاکنایی استفاده میکند. این لهجه هر چند سالهای سال نادیده گرفته میشد، و در فیلم یا تلویزیون مورد استفاده قرار نمیگرفت؛ اما در بین طبقه کارگر در شرق لندن بسیار رواج دارد. در فیلم Alfie (الفی) محصول 1966 میتوانید به صورت واضح انسدادی چاکنایی را بشنوید.
آیا انسدادی چاکنایی را باید در زبان انگلیسی تقلید کرد؟
این سوال خوبی است. در انگلیسی آمریکن، اکثر مردم متوجه نمیشوند که شما از ایست گلویی صدا استفاده میکنید یا خیر، و این بر نحوه درک دیگران از سخنان شما تاثیر نمیگذارد. اما برخی افراد دوست دارند تلفظ کلماتی مانند Bitten و Mitten را به صورت واضح بشنوند.
در انگلیسی بریتانیایی توضیح آن کمی چالش برانگیزتر است. گویشها در بریتانیا به شدت با سیستم طبقاتی جامعه ادغام شدهاند و خواه بپذیرید و خواه خیر، شما براساس لهجهتان قضاوت میشوید. اکثر انگلیسی زبانان بومی بریتانیا تلاش نمیکنند تا لهجه کاکنی را یاد بگیرند. حتی این نوع طرز صحبت از دید ساکنان شرق لندن یک توهین قلمداد میشود؛ پس بهتر است هرگز سعی نکنید ایست گلویی صدا را در سخنان خود وارد کنید.
پیچیدگی تلفظ انسدادی چاکنایی
برخی از عناصر در هنگام یادگیری یک زبان، مانند رعایت گرامر و استفاده از کلمات عامیانه باعث میشوند که بیشتر شبیه یک بومی زبان به نظر بیایید. با این حال رعایت انسدادی چاکنایی واقعاً الزامی نیست، و در صورت استفاده اشتباه، بسته به مکان ممکن است این اقدام شما یک توهین محسوب شود. پس از مدتی زندگی و کار با افراد بومی، احتمالاً به صورت ناخودآگاه این شیوه تلفظ را یاد میگیرید؛ به همین دلیل هرگز نباید خود را مجبور به یادگیری آن کنید.
در ادامه حتما بخوانيد: تلفظ شوآ: چگونه صدای /ə/ را مانند یک بومی زبان ادا کنیم؟