آیا حیوانات زبان دارند؟

آیا ارتباط فقط مختص انسان‌هاست؟ آیا حیواناتی که در مناطق مختلف جغرافیایی به دنیا آمده و بزرگ شده‌اند، واقعاً می‌توانند یکدیگر را درک کنند؟ همانطور که می‌دانید انسان‌ها برای بیان احساسات یا نیازهای خود از طریق کلمات با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. زبان و دهان، ابزارهای هستند که در این مسیر به آنها کمک می‌کنند. بشر با استفاده از واژه‌های مختلف، داستان‌ها و موقعیت‌های بسیار پیچیده‌ای را توضیح می‌دهد. اما حیوانات چطور؟ آیا آنها هم مانند آدمیزاد از زبان برای بروز خواسته‌های خودشان بهره می‌گیرند؟ شبکه مترجمین راستین در ادامه مطلب به تمامی این سوالات پاسخ می‌دهد.

زبان‌های حیوانات

محققان معتقدند که حیوانات غیر انسان، همانند آدم‌ها زبان واقعی ندارند. در واقع آنها با صداها و حرکات بدن با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. جانوران دارای برخی ویژگی‌های ذاتی هستند که از آنها برای نشان دادن احساسات خود استفاده می‌کنند؛ اما این احساسات مانند کلماتی که در زبان بشر مورد استفاده قرار می‌گیرند، شکل نگرفته‌اند. نوزاد انسان، همان شکل از ارتباطات را در قالب گریه و حرکات بدن به کار می‌گیرد. اما آنها کم کم کلمات را یاد می‌گیرند و از لغات به عنوان نوعی شیوه ارتباطی استفاده می‌کنند.

چگونگی ارتباط جانوران با یکدیگر

شیوه‌های ارتباطی حیوانات

در حال حاضر محققین به این مسئله پی برده‌اند که یکی از راه‌های شکل‌گیری ارتباط بین حیوانات، استفاده از صداست. پارس سگ‌ها، میو میوی گربه‌‌ها و جیک جیک پرندگان تنها پاره‌ای از این زبان‌های رایج هستند. حقیقت این است که حیوانات به زبان‌های متعددی صحبت می‌کنند که تعداد آنها بی شمار است. البته این زبان‌ها به نوع گونه‌های جانوری و محیطی که آنها در آنجا زندگی می‌کنند، بستگی دارد. از طرفی دیگر، حتی اگر حیوانات توانایی صحبت کردن و استفاده از کلمات را مثل انسان‌ها نداشته باشند؛ باز هم می‌توانند به روش‌های مختلفی مثل فعالیت‌های غیر کلامی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. برخی از این راه‌ها عبارتند از:

1. بو

حیوانات می‌توانند پیام‌شان را با تولید مواد شیمیایی منتقل کنند. یک مثال خوب در این زمینه روشی است که ملکه مورچه‌ها از آن بهره می‌گیرد؛ وی با تولید مواد شیمیایی به ملکه‌های کارگر دستور می‌دهد و ماده‌ای مثل فرومون (Pheromone) را به بدن مورچه‌های کارگر می‌مالد. سپس مورچه‌های کارگر این پیام را به دیگران منتقل می‌کنند. آنها از بو و مواد شیمیایی در رنج وسیعی از فعالیت‌های خود از کارهای ساده گرفته تا فتح قلمرو استفاده می‌نمایند.

2. بینایی

در ضمن حیوانات می‌توانند از شکل ظاهری خود برای انتقال پیام به دیگران کمک بگیرند. برخی از آنها با وحشتناک نشان دادن ظاهرشان سعی می‌کنند تا جانوران دیگر از خوردنشان امتناع ورزند. مثلا مارمولک شاخ دار فلات مکزیکی (Mexican Plateau horned lizard) برای دفاع از خود در برابر شکارچیان، خونش را به صورت فورانی به بیرون پرتاب می‌کند. برخی از حیوانات از روش‌های دیگری بهره می‌برند. پرنده‌ای مانند طاووس برای جذب جفت بالقوه‌اش، پرهای خود را جذاب‌تر و زیباتر نشان می‌دهد.

3. لمس / زبان بدن

به گفته متخصصان زنبورشناسی، دو فرضیه در مورد نحوه ارتباط زنبورها با هم وجود دارد. اولین فرضیه، تئوری "زبان رقص (Dance Language)" یا "رقص حرکتی (Waggle Dance)" نام دارد. به دومین فرضیه، "آرایش بو (Odor Plume)" گفته می‌شود. زنبورها با استفاده از بو یا رایحه گیاهان گلداری که شهد / گرده باکیفیتی دارند را پیدا می کنند و سپس با حرکاتی رقص مانند زنبورهای کارگر را به دنبال خود می‌کشند. با این حال اختلاف نظرها و بحث‌های آکادمیک زیادی حول این فرضیه‌ها وجود دارد.

صحبت کردن حیوانات و توانایی یادگیری آنها

همچنین حیواناتی مانند نهنگ، دلفین، خفاش و مرغ مگس خوار نیز نشان داده‌اند که توانایی یادگیری زبان‌های جدید را دارند. این جانوران معمولاً از الگوهای مختلفی که شبیه کلیک کردن هستند، برای انتقال پیام بهره می‌گیرند. با این وجود توجه به تفاوت‌های بین حیوانات در یادگیری زبان‌های جدید و توانایی فهم آنها بسیار مهم می‌باشد.