تمثیل و نماد گرایی (سمبولیسم) چه تفاوتی با هم دارند؟

ادبیات مملوء از ابزارهای ادبی است که معنای آنها بسیار فراتر از آن چیزی است که کلمات بیان می‌کنند. تمثیل (Allegory) و نماد گرایی (Symbolism) دو نوع از این ابزارها هستند که معمولاً در نوشتار مورد استفاده قرار می‌گیرند. اولی یک داستان، شعر یا تصویر است که معنایی پنهان دارد. اما دومی شامل مجموعه‌ایی از نمادهاست که باعث می‌شوند تا درک ایده‌های انتزاعی آسان‌تر شود.

تمثیل اثری است که معنای عمیقی دارد. این اصل در مورد کل اثر و نه بخشی از آن صدق می‌کند. معمولاً این ابزار سعی می‌کند از داستان یا شعر، برای انتقال پیام‌های مهم اخلاقی یا سیاسی استفاده نماید، و به طور کلی دارای ویژگی‌های زیر است:

• از نمادهای یک به یک برای بیان داستان استفاده می‌کند؛ اما به خواننده امکان می‌دهد تا معنی نمادها را تفسیر کند.

در اصل چهار نوع تمثیل وجود دارد که عبارتند از:

• تمثیل کلاسیک (Classical Allegory): ماهیتی بسیار فلسفی دارد و خواننده را وادار می‌کند تا عمیقاً درباره جهان و نحوه تفسیر آن تفکر کند. "تمثیل غار (Allegory of the Cave)" نوشته افلاطون یکی از مهمترین نمونه‌های آن است.

• تمثیل قرون وسطی (Medieval Allegory): بسیاری از داستان هایی که در دوران قرون وسطی نوشته شده‌اند؛ دارای ماهیتی نمادی هستند. منظومه "ملکه پریان (Faerie Queene)" اثر ادموند اسپنسر (Edmund Spenser)، نمونه‌ای از تمثیل قرون وسطی محسوب می‌شود.

• تمثیل مدرن (Modern Allegory): بسیاری از محققان ادبی به دنبال یافتن تمثیل در آثار کلاسیکی هستند که در ابتدا با این هدف نوشته نشده‌اند. این فرآیند تمثیل گرایی نامیده می‌شود که به تمثیل مدرن معروف نیز است.

برخی از آثار معروف ادبی، نمونه‌های خوبی از تمثیل هستند. رمان "مزرعه حیوانات (Animal Farm)" جورج اورول یکی از معروف‌ترین آثار در این زمینه است. این کتاب یک تمثیل سیاسی است که حماقت‌های کمونیسم، انقلاب روسیه و برده داری مدرن را بازگو می‌کند.

برخی از تمثیل ها، دینی هستند. کتاب "سیر و سلوک زائر (The Pilgrim’s Progress)" اثر جان بانیان (John Bunyan)، داستان سفر مسیحیان به شهر آسمانی را روایت می‌کند. این نمونه مملوء از معانی نمادین در مورد تجربه مسیحیت است.

سمبل گرایی گسترده‌تر از تمثیل است. سمبولیسم از یک واژه یونانی به معنی "سرهم بندی کردن" گرفته شده؛ زیرا ایده‌های انتزاعی و موارد واقعی را می‌گیرد و آنها را در کنار هم قرار می‌دهد.

از انواع مختلف نماد گرایی در ادبیات و هنر استفاده می‌شود که پرکاربردترین آنها عبارتند از:

شناخت برخی از نمونه های نماد گرایی در ادبیات، به درک بهتر این ابزار ادبی کمک می‌کند. بسیاری از آنها، اشکال گفتاری یا معانی نمادین پذیرفته شده رایج هستند.

از آنجاییکه تمثیل نوعی از نماد گرایی است؛ لذا تفاوت‌های بسیار کمی بین این دو وجود دارد. با این حال می‌توان به چند مورد تفاوت جزئی بین آنها اشاره نمود.

ابزارهای ادبی، نوشته‌ها را جذاب‌تر و گیراتر می‌کنند، و آشنایی با نحوه تفاوت آنها با هم در نوشتار و تفسیر ادبی، بسیار مهم است.

تمثیل یک داستان با معنایی پنهان است، و مستقیم نیست؛ بلکه از خواننده می‌خواهد در اثر جستجو کند و معنای آن را کشف نماید. نماد گرایی شامل تمثیل نیز می‌شود و یک ابزار ادبی است که از نشان دادن یک آیتم برای به تصویر کشیدن مفهوم دیگری استفاده می‌کند، و معمولاً یک زمان فیزیکی و قابل مشاهده است که نشان دهنده مفهومی متافیزیکی می‌باشد.